فرآیند
احتمالاً بزرگترین و مهمترین تفاوت بین گلدوزی و بافندگی، خود فرآیند است.
اساساً همانطور که نام خود از فعل "بافندگی" گرفته شده است، بافتن راهی برای ایجاد پارچه است. از دو مجموعه نخ و نخ استفاده می کند و آنها را در هم می آمیزد و در نتیجه منسوجات تولید می کند. هنگام بافندگی از ماشین بافندگی استفاده می شود تا تارهای تار را در جای خود ثابت نگه دارد. نخ های پرکننده ای از میان آنها بافته می شود و وویلا! پارچه بافته شده ایجاد می شود.
حال، از سوی دیگر، گلدوزی به فرآیند تزیین پارچه ها به شیوه های هنری اشاره دارد. به احتمال زیاد پارچه هایی با طرح های مختلف را دیده اید که در آنها دوخته شده است و گلدوزی دقیقاً همین است. امروزه می توانید گلدوزی روی کت، جین، کلاه، پتو، جوراب کلاه، لباس و غیره ببینید. پارچه را معمولاً با استفاده از سوزن برای کشیدن نخ یا نخ گلدوزی تزئین می کنند.
گاهی اوقات، حتی مهرهها، پولکها، مرواریدها و گلدوزیها به گلدوزی اضافه میشود، بنابراین دکوراسیون جادوییتر به نظر میرسد. علاوه بر این، رنگهای نخ یا نخی که برای این کار استفاده میشود، میتواند رنگهای مختلفی داشته باشد تا با پارچه تزئین شده مطابقت داشته باشد و زیبایی آن را افزایش دهد.
پچ ها
تکه ها را می توان از طریق گلدوزی و بافندگی درست کرد. حتماً آنها را چه روی شلوار جین، کت یا سایر انواع لباس دیده اید. معمولاً آنها شبیه اشکال یا لوگوهای خاصی هستند.
خب، حتی بین تکه های بافته شده و گلدوزی شده نیز تفاوت وجود دارد. اولی از نخ های نازک تری در مقایسه با رشته های گلدوزی استفاده می کند و سطح بدون ساختار برجسته بسیار صاف تر است. برای تکه های دقیق تر، بافندگی راه حلی است.
برعکس، تکههای گلدوزی شده بسیار ضخیمتر هستند و عاقلانهترین انتخاب برای طراحی دقیق نیستند. آنها برای واحدهای نظامی، پرسنل امنیتی، سازمان های اجرای قانون و ادارات آتش نشانی مناسب تر هستند.
ایجاد
تفاوت دیگری که باید به آن توجه کرد، نحوه ایجاد پارچه های بافته شده و گلدوزی شده یا به عبارت دیگر، آنچه برای کمک به این فرآیند استفاده می شود، است. برای پارچه های بافته شده، یک دستگاه بافندگی وجود دارد که به جمع شدن نخ ها و ایجاد پارچه کمک می کند. با این حال، تکنیکهای بافتنی وجود دارد که نیازی به بافندگی ندارند، مانند تبلت بافی.
